Smurfblauw

24 mei 2014

De boer staat te prutsen aan zijn stilgevallen zaaimachine. Hond en ik lopen langs, ik vraag wat er loos is. 'Doordat de grond zo droog is, is aarde opeengehoopt in de machine.' Ik zie een soort trechters, zes op een rij. Van bovenaf kunnen die worden gevuld met maïs, dat moet er door smalle halzen aan de onderkant weer uitkomen. De trechters zitten verstopt, daardoor kunnen ze geen maïskorrels uitspugen op het geprepareerde maïsland. 'Hopelijk kan ik het probleem oplossen voordat het gaat regenen,' zegt de boer, 'want ik wil het zaaigoed droog de grond in krijgen.'

Een van de maïsakkers rond mijn huis dient als voedselbron voor de tweehonderd stieren die de boer houdt in een buurtschap hier vlakbij. Ik ben eens langs zijn bedrijf gewandeld. De man die het erf en de stallen keurig stond te vegen, was een zwager van de boer. In de open ligboxstallen bewonderde ik de glanzende bonte vacht van de jonge stieren. Een heleboel biefstukjes op een rij.

Als ik terugloop staat midden op het laantje een grote papieren zak. Om te voorkomen dat passanten op de boer en de machine botst, bedenk ik. 'Slimme verkeerspion,' zeg ik als ik vlakbij ben. 'Pak maar niets uit die zak hoor,' waarschuwt een tweede boer die versterking is komen brengen aan de stierenboer die mais wil zaaien. Als ik met mijn neus pal boven de papieren zak hang, zie ik de inhoud: knalroze, lichtgevende maïskorrels. Omhuld door anti-pesticiden. Zodra de machine weer draait, gaan deze fluorescerende korrels de grond in. Dan halen mijn bijen nectar van de maïsplanten; tweehonderd stieren eten de verhakselde maïsplanten; wij eten straks hun biefstukken.

De boeren prutsen samen verder aan de vastgelopen machine. Ik wens ze succes en pak in mijn schuur snel het pak graszaad dat ik laatst bij het tuincentrum kocht. Ja hoor: knalblauwe zaadjes. Kleur Smurf.

Maartje de Gruyter